Jaarverslag 2017

Interview met Koplopers Robin de Goeij en Leanne Brama

Inleiding

Beide personen zijn professioneel actief in het systeem.

De een als sociaal makelaar en de ander als transitiemedewerker.

Alle twee proberen ze de zorg effectiever en goedkoper te maken, dit wordt vooral gedaan door te normaliseren en ouders, docenten etc. weer meer hun eigen verantwoordelijkheid te laten pakken.

Het normaliseren vinden beiden een erg goede richting om het systeem verder naar toe te zien ontwikkelen maar er zijn zorgen  over de verdergaande bezuinigingen die worden doorgevoerd onder het mom van normaliseren. Hierdoor wordt er ook veel goed passend en werkend aanbod wegbezuinigd zonder enig alternatief en komen er enorme wachtlijsten voor kinderen in de welzijnshoek of de zorgsector.

Om van hieruit weer terug te komen wordt dan steeds lastiger. Collega's kunnen de werkdruk niet aan en de sector komt negatief in het licht waardoor dan waarschijnlijk de hele visie weer op de schop gaat. (Het kind wordt weggegooid met het badwater). Beter zou het zijn om te normaliseren waar het kan. 

De afgelopen 25 jaar is steeds de basis hetzelfde gebleven waarop de jeugdzorg onderwijs en welzijn werkt:

contact/vertrouwen persoonlijke aandacht onbevooroordeeld luisteren, integraal werken en aansluiten bij het dagelijks leven. Dit is dus de kern van normaliseren. Ook zie je steeds terugkeren dat organisaties en instanties dit zoeken in methodes en bepaalde werkwijzen. Steeds worden die naar voren gehaald en op een voetstuk geplaatst tot ze weer worden ingewisseld voor nieuwe aanpakmethoden en visie. Daaronder blijft de kern dus steeds hetzelfde. Wat er in de toekomst gaat veranderen is de steeds verder digitaliserende wereld en daarmee ook weer een verdere individualiserende uitwerking. Dit gaat in tegen wat er nodig is volgens Leanne en Robin. Juist het  live contact van mensen met elkaar, de persoonlijke aandacht en de tijd nemen, hebben met en voor elkaar komt hierdoor in het geding. De regering bepaalt voor een groot deel hoeveel geld er nog naar de zorg, welzijn en het onderwijs zal gaan. Ook de verdere digitalisering en individualisering wordt mede gefaciliteerd door de overheid. Nu in deze corona tijd heeft dit alles nog een extra vaart genomen.

In de toekomst kunnen vooral de lokale initiatieven in de zorg, welzijn of onderwijssector nog het best tegemoet komen aan de sociale en persoonlijke aanpak. Ook de lokaal maatschappelijke initiatieven scoren vaak goed op het faciliteren van contact en persoonlijke aandacht en de tijd hebben voor elkaar. Deze initiatieven zijn vaak vraaggericht en sluiten dus goed aan bij wat er leeft in de gemeenschap.

Projecten als de veense volkstuin of de oppascentrale zijn hier voorbeelden van maar ook de srv service van V. d Poel vervult deze functie in het maatschappelijk domein. De oproep naar iedereen zou dan ook zijn om te blijven pionieren, ondernemen en zorgdragen voor elkaar los van wat er landelijk de koers lijkt te zijn of wat de trend is of waar de begroting wel of niet op wil investeren. Juist dat lokaal ondernemen en elkaar verbinden vanuit alle lagen van de maatschappij zowel privé als professioneel vervuld de sleutelfunctie in de zorg, onderwijs en welzijn.

''It takes a village to raise a child''