04 - september 2005 - Stilte en zelf-zijn


Douwe,
de Stilte-meditatie ... het verwart me enorm ... er is iets helemaal niet meer duidelijk .... 
Eerst was er het kennen van de Stilte ... daar bleef ik me op richten.... totdat ik merkte dat ik er dan toch eigenlijk een object van maakte .... dus tracht ik steeds meer de Stilte te zijn ... dus mezelf ermee te identificeren ... Maar om te kunnen zeggen 'Ik ben de Stilte' ... wat identificeren toch letterlijk inhoudt ... moet er wel iets van een zelf-gevoel blijven ... anders kan ik het zo niet noemen. Dat maakt dat ik tijdens de meditatie dat zelf-gevoel er steeds tracht bij te houden. ... Daar is een soort oplettendheid bij die dat heel erg in de gaten houdt en opmerkt als ik het kwijt ben ... komt dit opmerken van het 'ego'?.
Zeg je nu ....'blijf daar maar bij .... want tenslotte valt het "ik ben" wel weg ... of moet ik niet steeds het zelf-gevoel terughalen ... nu heb ik eigenlijk het idee van ... dit laatste ... niet steeds naar het zelfgevoel teurg?


Uit het antwoord

Je hebt het goed begrepen: blijf zo lang mogelijk bij je zelfgevoel in de Stilte. Dan ervaar je, als je je maar ontspant, dat je Zelf Stilte bent. De helderheid of oplettendheid die daar nog in zit is geen ego (beperkt zelf), maar uiteindelijk het onbeperkte Zelf-zijn dat ook het karakter heeft van (intern) bewust-zijn. Dat is de sfeer van het kosmische sat-cit-ananda of 'Ik ben'.
Daarnaast is er ook iets anders. In het begin richt je je op de stilte. Net zoals het zelf-zijn zich ontpooit in de loop van de ervaren ontwikkeling van ego naar Zelf-zijn, ontwikkelt zich ook de stilte van een object van het ik tot de absolute Stilte. Op het kosmische niveau van 'Ik ben Stilte' gaat zich de absolute Stilte manifesteren. Daarin gaat ook het kosmische zelf-zijn zich oplossen. Die uiteindelijke Stilte is dus niet afhankelijk van het Zelf-zijn en toch is het niet verschillend van jeZelf. Dat wil de formule 'Atman is Brahman' zeggen.
Het enige wat je kunt doen is zo lang mogelijk intern oplettend jezelf blijven, maar dit geheel steeds meer ontspannen laten en zo laten zuiveren. Uiteindelijk is het dus de volledige overgave waar het om gaat.
Douwe


Er is geen tweeheid

als je ontspannen bent
in zelf-bewustzijn
is dat duidelijk.


  • Pranayama

    Dit boek is een praktische handleiding bij het beoefenen van pranayama. Alle onderdelen van de traditionele pranayama komen hierbij aan bod.

  • De ander en ik

    Dit boek bevat de lezingen en enkele andere teksten van het 2e Advaita Symposium over de relatie van 'de ander en ik'. De vragen kwamen aan de orde: Wat is de aard van de ander; in hoeverre of in welke zin verschilt de ander van mij en in hoeverre vormen wij een eenheid? De bespreking van deze vragen kon een verheldering geven van problematieken als ‘de aard van het zelf’, ‘de mogelijkheid van communicatie’ (in hoeverre kunnen wij elkaar begrijpen?), ‘de grondslagen van ons morele gedrag’ en ‘de ander als leraar’.

  • Psychotherapie en non-dualiteit

    De psychotherapie en oosterse bevrijdingstradities zoals advaita vedânta en boeddhisme hebben in de laatste jaren een steeds grotere belangstelling voor elkaar gekregen. Ze hebben elk specifieke noties en werkwijzen, maar overlappen elkaar voldoende om een vergelijking mogelijk te maken.
    In dit boek worden diverse westerse psychotherapeutische stromingen en twee bevrijdingswegen die van oorsprong respectievelijk hindoeïstisch (Advaita Vedânta) en boeddhistisch zijn, met elkaar geconfronteerd.

  • Advaita Vedanta - de vraag naar het zelf-zijn

    De actuele vraag ‘wie we eigenlijk zijn’ was het onderwerp van een symposium aan de Erasmus Universiteit Rotterdam op 18 september 2000, waarin vooral de oude Upanishaden en de Advaita Vedânta aan het woord kwamen.

Boeken

Douwe schreef en redigeerde gedurende zijn leven boeken. Via onze uitgeverij zijn deze nog verkrijgbaar.

Bekijk het aanbod