27. 3 december 2005 - Onrust en rust

Na weken vast gezeten te hebben in weerstanden, oude patronen belevend en wetend dat dit niet de weg is, komt er rust door inzicht. Vanaf een afstand zag ik mijzelf vereenzelvigen met situaties. Mijn ik verzette zich, want de situaties waren niet aanvaardbaar. Ik vecht. Mijn lichaam voelt de geblokkeerde energieën en komt in opstand. Ik zie het gebeuren. De krachten zijn enorm. Mijn geest raast rond in allerlei denkbeelden. Toch is er een weten dat het om iets anders gaat.
Terug kerend naar mezelf ontdek ik oude patronen van overleven. Het zoeken, het verlangen de eenheid, harmonie te vinden in de wereld. Ik kan de wereld van de dualiteit niet aanvaarden. Ik ben het echter zelf, die dualiteit. De neigingen om steeds te duiken in situaties en die te willen ombuigen in voor mij aanvaardbaar zijn, is mijn grote valkuil. Beheersen van de wereld is niet de weg.
Die weerstanden, steeds weer. Het zijn zulke sterke energieën. Ze gaan ook gepaard met angst, angst om alles maar open te laten. Hoe gaat het dan met mij? Wie houdt dan een oogje in het zeil, spookt er door mij hoofd.

Een paar dagen geleden, kwam er iets naar voren. Je zelf zijn in diepste zin is er altijd. De wereld is de dagelijkse manifestatie in een bepaalde rol. Je doet de dingen zoals je ze doet. Soms zijn dingen moeilijk, de wereld is complex. Er is ruimte voor iedereen.
Waar gesprekken zijn om samen te komen tot afspraken, zijn die er. De uitkomsten laat je gebeuren. Met helderheid van geest blijf je erbij, zeg wat je te zeggen hebt en je ziet hoe de uitkomsten zich ontvouwen.
Nodig is te zien dat er het vertrouwen is in wie ik ben. Dit gaf zoveel ontspanning. Al blijft het duiveltje op de loer zitten, en de neiging er om in het denken te verklaren en te ordenen.

Vrijdag spraken we over karma, gestolde energieën, de gesloten cirkels. Er waren boodschappen voor mij bij, althans zo kwam het binnen.
Innerlijk blijft er een beweging om door te dingen heen te zien. De moed is soms op om hierin helder te blijven. Wat mij helpt is het bij elkaar zijn, de openheid ervaren van jou, de leraar, en medeleerlingen. Meer tijd zou daarvoor ingeruimd moeten worden.

Dit te schrijven is als een openbaring, het deurtje staat open.


Uit het antwoord

Aan wat je schrijft hoef ik niets toe te voegen. Je ziet alles duidelijk. Je oude patronen van het gedreven regelen van alles zat er diep in. Gelukkig ben je op het spoor gekomen van wat je precies nastreefde: eenheid, non-dualiteit, en gelukkig ben je gaan zien dat je dat zelf altijd al was. Daarin kun je je inderdaad ontspannen. Prachtig! Daarin is het vanzelfsprekend dat je bij jezelf blijft, ook in helderheid.
Gelegenheden om bij elkaar te zijn in waarheid (dat is satsang) zijn er, dacht ik, voldoende.